De WO I graven van oblast Kaliningrad
Door: Roger
21 September 2017 | Rusland, Gusev
Donderdag 21 september 2017
Alleen al vanwege de naam van de stad draaide het in Gusev om oorlog. Sovjet-kapitein Sergej Gusev stierf in 1945 tijdens de gevechten om de stad die zijn naam daarna zou dragen. Bovendien herinnerde een groot standbeeld in het povere stadscentrum aan de Russische overwinning bij Gumbinnen op 20 augustus 1914. En in de voormalige onderofficiersmess was een oorlogsmuseum gevestigd dat door een aantal charmante Russische dames bestierd werd.
Na een groepsgewijs museumbezoek ging het personeel mee de bus in voor een WO I-slagveldtour. Daaronder ook een oudere dame die, naar eigen zeggen, pas sinds vandaag in dienst was bij het museum. Het was waarschijnlijker dat zij door de overheid was meegestuurd. Om te in de gaten te houden wat die rare Nederlandse historici allemaal gingen doen in dit door god verlaten Russische niemandsland.
We reden door dorpen waar de tweede wereldoorlog nog maar net voorbij leek. Oude huizen droegen sporen van kogelgaten en inslagen, nieuwe huizen waren opgebouwd uit goedkope betonblokken. Tussen een rij bewoonde panden stond vaak een ruïne van een afgebrande woning zonder dak. De weinige dorpsbewoners in deze gehuchten leken deze rampspoed apathisch te ondergaan.
Geheel in stijl met ons bezoek aan Duitse en Russische begraafplaatsen in Polen eerder in de week, ging onze veldtocht ook nu weer gepaard met veel regen. Als symbolisch verdriet dat op de oorlogsgraven neerdaalde in het eentonige landschap van de oblast Kaliningrad. De laarshakjes van de dames van het museum zakten vaak diep weg in de zompige grond.
Alleen al vanwege de naam van de stad draaide het in Gusev om oorlog. Sovjet-kapitein Sergej Gusev stierf in 1945 tijdens de gevechten om de stad die zijn naam daarna zou dragen. Bovendien herinnerde een groot standbeeld in het povere stadscentrum aan de Russische overwinning bij Gumbinnen op 20 augustus 1914. En in de voormalige onderofficiersmess was een oorlogsmuseum gevestigd dat door een aantal charmante Russische dames bestierd werd.
Na een groepsgewijs museumbezoek ging het personeel mee de bus in voor een WO I-slagveldtour. Daaronder ook een oudere dame die, naar eigen zeggen, pas sinds vandaag in dienst was bij het museum. Het was waarschijnlijker dat zij door de overheid was meegestuurd. Om te in de gaten te houden wat die rare Nederlandse historici allemaal gingen doen in dit door god verlaten Russische niemandsland.
We reden door dorpen waar de tweede wereldoorlog nog maar net voorbij leek. Oude huizen droegen sporen van kogelgaten en inslagen, nieuwe huizen waren opgebouwd uit goedkope betonblokken. Tussen een rij bewoonde panden stond vaak een ruïne van een afgebrande woning zonder dak. De weinige dorpsbewoners in deze gehuchten leken deze rampspoed apathisch te ondergaan.
Geheel in stijl met ons bezoek aan Duitse en Russische begraafplaatsen in Polen eerder in de week, ging onze veldtocht ook nu weer gepaard met veel regen. Als symbolisch verdriet dat op de oorlogsgraven neerdaalde in het eentonige landschap van de oblast Kaliningrad. De laarshakjes van de dames van het museum zakten vaak diep weg in de zompige grond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
