Mazurische waterdag
Door: Roger
18 September 2017 | Polen, Giżycko
Maandag 18 december 2017
We werden wakker aan een Mazurisch meer in het Kormoran Mierki hotel. In de Pruisische tijd hotel Krug zur Russenfall genaamd. Vanwege de engte tussen de twee meren waar de Russen in augustus 1914 met duizenden tegelijk ingedreven werden. In het dorpje Olsztynek, voorheen Hohenstein, werd dit drama toegelicht in de het lokale museumpje dat zich bovenin het gemeentehuis bevond. Velen bleven daar lang hangen, al was het alleen maar vanwege het ontzettende hondenweer buiten. Gedurende de gehele dag werden de Mazurische meren dubbel gevuld met een gigantische hoeveelheid regenwater.
Bewapend met nieuw aangeschafte paraplu's bezochten we een doorweekte militaire begraafplaats uit 1914. Daar tegenover een burgerbegraafplaats die door enkelen als bijvangst ook werd bezocht. Daar werden slechts drie Duitse namen getraceerd tussen honderden Poolse namen. Symbolisch voor dit Pruisische gebied dat na 1945 volledig gezuiverd was van iedere Duitse aanwezigheid.
Door het gebied van de Landjunkers reden we verder naar het oosten. We zagen verlaten landhuizen en reden van meer naar meer over oneindige lanen met aan weerskanten bomenrijen. Oost-Pruisen: één groot 'tuinpad van mijn vader'.
Onze tocht werd onderbroken door een bezoek aan het Samsonov-monument ter ere van de Russische generaal die hier in 1914 zelfmoord had gepleegd. Gerestaureerd in opdracht van de Russische ambassade maar opmerkelijk genoeg met Duits opschrift 'der Gegner Hindenburg's in der Schlacht bei Tannenberg'. Als in een scène uit der Blechtrommel kwam er op de lange weg uit het oneindige bos een Pools mannetje aanfietsen in de regen. Vanuit het niets op weg naar nergens.
Aan het slot van de middag bezochten we Fort Boyen in Lötzen. Wat daar allemaal werd uitgelegd ging aan velen voorbij. Zo doorweekt dat we waren van deze Mazurysche waterdag.
We werden wakker aan een Mazurisch meer in het Kormoran Mierki hotel. In de Pruisische tijd hotel Krug zur Russenfall genaamd. Vanwege de engte tussen de twee meren waar de Russen in augustus 1914 met duizenden tegelijk ingedreven werden. In het dorpje Olsztynek, voorheen Hohenstein, werd dit drama toegelicht in de het lokale museumpje dat zich bovenin het gemeentehuis bevond. Velen bleven daar lang hangen, al was het alleen maar vanwege het ontzettende hondenweer buiten. Gedurende de gehele dag werden de Mazurische meren dubbel gevuld met een gigantische hoeveelheid regenwater.
Bewapend met nieuw aangeschafte paraplu's bezochten we een doorweekte militaire begraafplaats uit 1914. Daar tegenover een burgerbegraafplaats die door enkelen als bijvangst ook werd bezocht. Daar werden slechts drie Duitse namen getraceerd tussen honderden Poolse namen. Symbolisch voor dit Pruisische gebied dat na 1945 volledig gezuiverd was van iedere Duitse aanwezigheid.
Door het gebied van de Landjunkers reden we verder naar het oosten. We zagen verlaten landhuizen en reden van meer naar meer over oneindige lanen met aan weerskanten bomenrijen. Oost-Pruisen: één groot 'tuinpad van mijn vader'.
Onze tocht werd onderbroken door een bezoek aan het Samsonov-monument ter ere van de Russische generaal die hier in 1914 zelfmoord had gepleegd. Gerestaureerd in opdracht van de Russische ambassade maar opmerkelijk genoeg met Duits opschrift 'der Gegner Hindenburg's in der Schlacht bei Tannenberg'. Als in een scène uit der Blechtrommel kwam er op de lange weg uit het oneindige bos een Pools mannetje aanfietsen in de regen. Vanuit het niets op weg naar nergens.
Aan het slot van de middag bezochten we Fort Boyen in Lötzen. Wat daar allemaal werd uitgelegd ging aan velen voorbij. Zo doorweekt dat we waren van deze Mazurysche waterdag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
